تأثیراجرای برنامه توانمندسازی بر خودکارآمدی مادران نوزادان نارس و میزان بستری مجدد نوزاد آنها

مقدمه: دوره انتقال از بیمارستان به منزل در نوزادان نارس، یک دوره بحرانی برای والدین است و بسیاری از آنها در شرایطی از بیمارستان مرخص می‌شوند که نیاز به مراقبت بیشتر و پیگیری دقیقتر دارند لذا این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه توانمندسازی بر خودکارآمدی مادران نوزادان نارس و میزان بستری مجدد نوزاد آنها انجام گرفت. روش کار: یک کارآزمایی بالینی از نوع پیش و پس‌آزمون، 60 نوزاد نارس و مادران آنها از بخش مراقبتهای ویژه نوزادان شهر کرمانشاه به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص یافتند. مادران در گروه کنترل، مراقبت‌های معمول بخش را دریافت کردند و در گروه آزمون، علاوه بر مراقبت‌های معمول بخش، مداخله مورد نظر (شامل: شستن دست، تغذیه، تمرین ساکینگ نوزاد، دارو دادن، لمس و ماساژ نوزاد، نحوه حمام دادن، پیشگیری از عفونت، علایم هشدار دهنده واحیای نوزاد) اجرا شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه‌ها شامل اطلاعات دموگرافیک مادر، نوزاد وخودکآرامدی مادران در بدو پذیرش و قبل از ترخیص توسط مادر تکمیل گردید همچنین با ثبت شماره تلفن مادر، 15 روز پس از ترخیص وضعیت بستری مجدد نوزاد، پیگیری شد.. سپس داده‌ها با آزمون آماری تی مستقل وتی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در کلیه ابعاد میزان خودکارآمدی مادران، به جز بعد میزان اهمیت، در گروه توانمندسازی افزایش معنی‌داری نسبت به گروه کنترل داشته است (05/0 > P). اما افزایش میزان خودکارآمدی مادران بین دو گروه در بعد میزان اهمیت، تفاوت معنی‌داری نداشت (202/0 = P). میزان بستری مجدد در گروه توانمندسازی به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود (043/0 = P). نتیجه گیری: اجرای برنامه توانمندسازی مادران نوزادان نارس برای ترخیص و مشارکت فعال آنها در مراقبت از نوزادشان، با افزایش میزان خودکآرامدی مادران برای انتقال سالم نوزاد به منزل و با کاهش میزان بستری مجدد نوزاد، علاوه بر کاهش عوارض و آسیب‌های نوزادی، از هزینه‌های درمانی نیز می‌کاهد.